Janusz Korczak – wybitny polski pedagog, pisarz, lekarz i działacz społeczny, który trzykrotnie odmówił ratowania swojego życia.
Po raz pierwszy, gdy zdecydował się nie emigrować do Palestyny przed okupacją Polski, aby nie zostawiać „Domu Sierot” w obliczu nadchodzących tragicznych wydarzeń.
Po raz drugi, gdy odmówił ucieczki z getta warszawskiego.
I po raz trzeci, gdy wszyscy mieszkańcy „Domu Sierot” już wsiedli do wagonu pociągu zmierzającego do obozu zagłady. Do Korczaka podszedł oficer SS i zapytał:
– To pan napisał „Króla Maciusia”? Czytałem tę książkę w dzieciństwie. Dobra książka. Może pan być wolny.
– A dzieci?
– Dzieci pojadą. Ale pan może opuścić wagon.
– Myli się pan. Nie mogę. Nie wszyscy ludzie to podli dranie.
1. Nie oczekuj, że twoje dziecko będzie takie, jak ty, ani takie, jak byś chciał. Pomóż mu stać się nie tobą, lecz sobą.
2. Nie wymagaj od dziecka zapłaty za wszystko, co dla niego zrobiłeś. Dałeś mu życie, jak mogłoby ci się odwdzięczyć? Ono da życie komuś innemu, tamten kolejnemu – i tak działa nieodwracalny łańcuch wdzięczności.
3. Nie wyładowuj swoich urazów na dziecku, abyś na starość nie jadł gorzkiego chleba. Co zasiejesz, to zbierzesz.
4. Nie traktuj problemów dziecka z góry. Każdemu życie daje tyle, ile jest w stanie unieść, a pamiętaj – jego życie może być równie trudne jak twoje, a może nawet trudniejsze.
5. Nie poniżaj!
6. Nie zapominaj, że najważniejsze spotkania człowieka to spotkania z dziećmi. Poświęcaj im więcej uwagi – nigdy nie wiesz, kogo spotykasz w małym dziecku.
7. Nie dręcz się, jeśli nie możesz czegoś zrobić dla swojego dziecka. Po prostu pamiętaj: jeśli nie zrobiłeś wszystkiego, co możliwe, to znaczy, że zrobiłeś za mało.
8. Dziecko to nie tyran, który podporządkowuje sobie całe twoje życie, ani tylko owoc twojej krwi i ciała. To cenny kielich, który Życie powierzyło ci w opiekę, abyś rozpalił w nim ogień twórczy. To wyzwolona miłość matki i ojca, dzięki której rośnie nie „nasze” czy „własne” dziecko, ale dusza, którą powierzono nam w opiekę.
9. Umiłuj cudze dziecko. Nigdy nie czyń obcemu tego, czego nie chciałbyś, aby czyniono twojemu.
10. Kochaj swoje dziecko takim, jakie jest – niezdolnym, nieudanym, dorosłym. Rozmawiając z nim – ciesz się, bo dziecko to święto, które jest jeszcze blisko ciebie.